Μουσείο
Το Σπίτι της Ρένας
«Γουμενίτζα ἤτοι Ἡγουμενίτζα – Λιμὴν τῆς Θεσπρωτίας καὶ φρούριον ἀξιόλογον ἐπὶ τῶν πολέμων τῆς Βενετίας και Τουρκίας ἀναφέρεται δὲ πρὸ τοῦ ἔτους 1350»
Αραβαντινός Παναγιώτης, Χρονογραφία της Ηπείρου,
Αθήναι, 1854
«Ἔλαβε τὴν ὀνομασίαν πιθανῶς ἤ ἀπὸ τὸν Ἡγούμενον παλαιᾶς μονῆς κειμένης εἰς τὸ νότιον μέρος τῆς πόλεως ἤ ἀπὸ τὴν μετοίκησιν εἰς αὐτὴν νομάδων κατοίκων τοῦ οἰκισμού Γκούμανη»
Οικονόμου Φώτιος, Η Θεσπρωτία: ἀπὸ τῶν ἀρχαιοτάτων
χρόνων μέχρι τῶν ἡμερῶν ἡμῶν, Αθήναι, 1
Η περιοχή της Ηγουμενίτσας χρησιμοποιήθηκε κατά το Μεσαίωνα ως αγκυροβόλιο και ασφαλές καταφύγιο πλοίων (Porto delle Gumenizze) από τους Ενετούς και τους Οθωμανούς. Στις αρχές του 15ου αιώνα χτίστηκε από τους Ενετούς το κάστρο, τα ερείπια του οποίου σώζονται στο δασύλλιο που βρίσκεται πίσω από το σημερινό κτίριο της Περιφερειακής Ενότητας. Μέσα στο κάστρο υπήρχαν περίπου 20 σπίτια Ενετών. Το κάστρο ανατίναξε ο Ενετός Μοροζίνι το 1685, αφού προηγουμένως μετέφερε τα 12 κανόνια του στην Κέρκυρα, ώστε να μην χρησιμοποιηθεί από τους Οθωμανούς. Η περιοχή έκτοτε έπεσε σε αφάνεια, ως τις αρχές του 20ου αιώνα.
Τα σπίτια της συνοικίας Γράβα, 30 οικογένειες χριστιανών στις αρχές του λόφου, ένα μικρό τελωνείο στην παραλία, ένα-δύο καφενεία, το ερειπωμένο φρούριο αποτέλεσαν τον πυρήνα της πόλης. Το 1909 θεμελιώθηκε, από τους αδερφούς Θεόδωρο και Αναστάσιο Τσουτσουμπή, το πρώτο ξενοδοχείο της πόλης. Το ξενοδοχείο “Αβέρωφ”, όπως ονομάστηκε, βρισκόταν στο κέντρο της πόλης, στην περιοχή που βρίσκεται σήμερα το σπίτι της Ρένας. Η Ηγουμενίτσα απελευθερώθηκε το 1913 και το 1938 έγινε δήμος και πρωτεύουσα του νομού Θεσπρωτίας. Η πόλη έπεσε στη δίνη του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου και κάηκαν, από τα στρατεύματα κατοχής, το ξενοδοχείο «Αβέρωφ» και τα καταστήματα του κέντρου.
Μετά την απελευθέρωση άρχισε η ανοικοδόμηση της πόλης και ο πληθυσμός της πύκνωσε. Από το 1946 λειτουργούν όλες οι δημόσιες υπηρεσίες. Δημιουργήθηκε η πορθμιακή γραμμή Ηγουμενίτσας-Κέρκυρας και η ακτοπλοϊκή γραμμή Ιταλίας – Ηγουμενίτσας – Πάτρας. Σήμερα αποτελεί Πύλη της Ευρώπης με το υπερσύγχρονο λιμάνι της και την αρχή της Εγνατίας οδού και εξελίσσεται με πολύ γρήγορους ρυθμούς.
Ιστορικές πηγές και προφορική παράδοση
Το Σπίτι της Ρένας
Μνήμες – Παράδοση – Πολιτισμός
Το μουσείο άνοιξε την πόρτα του στις 30 Σεπτεμβρίου του 2012. Είναι δημιούργημα του ζεύγους Ηλία και Ελευθερίας Κώτσιου, κατοίκων Ηγουμενίτσας, στη μνήμη της κόρης τους ΡΕΝΑΣ, οι οποίοι παραχώρησαν και τον χώρο στέγασής του. Τα εκθέματα του μουσείου προέρχονται από την οικογένεια Κώτσιου και από δωρεές συγγενών, φίλων και πολιτών της περιοχής. Είναι συνέχεια Αγάπης, Εθελοντισμού και διάθεσης για Προσφορά που ξεκίνησαν στην πόλης της Ηγουμενίτσας οι γονείς της ΡΕΝΑΣ το 1991. Η Δύναμη της ψυχής κατάφερε να κάνει το θέλω ΜΠΟΡΩ.
Γιατί να το επισκεφθείτε
Θα ταξιδέψετε στη Θεσπρωτία μιας άλλης εποχής μέσα από τις φορεσιές και τα αντικείμενα που χρησιμοποιούσαν οι κάτοικοι της περιοχής τους δύο τελευταίους αιώνες. Θα έχετε τη δυνατότητα να ξεναγηθείτε με σαφήνεια και να γνωρίσετε το κάθε αντικείμενο, τη χρήση του αλλά και τον άλλοτε ιδιοκτήτη του. Θα δείτε τη δύναμη και την προσφορά του εθελοντισμού σε έναν χώρο που αποτελεί ο ίδιος ένα έργο τέχνης. Γιατί “είναι ένα σπίτι που ξεχειλίζει Φως, Αγάπη, Συγκίνηση και Έμπνευση!”, όπως έγραψαν στο βιβλίο επισκεπτών τις 27/11/2013.
Το μουσείο περιέχει
Την ιστορία ενός μικρού παιδιού που το θάρρος και η δύναμη του ήταν η “θρυαλλίδα” που άναψε τη σπίθα της ΦΛΟΓΑΣ στην πόλη μας, το εφαλτήριο της δημιουργίας ενός Συλλόγου και ενός διαφορετικού Μουσείου, του ΣΠΙΤΙΟΥ ΤΗΣ ΡΕΝΑΣ. Η αίθουσα του εθελοντισμού και το δωμάτιο της ΡΕΝΑΣ δημιουργούν στον επισκέπτη μοναδικά συναισθήματα.
Μπορείτε να δείτε
- Φορεσιές από την Ηγουμενίτσα και την Ήπειρο
- Αντικείμενα της καθημερινής ζωής των ανθρώπων της περιοχής μας
- Το δωμάτιο της Ρένας με προσωπικές συλλογές
- Το δωμάτιο του εθελοντισμού με έργα από εθελόντριες της περιοχής μας. (Κεντήματα, πλεκτά και άλλα δημιουργήματα).
- Τον χώρο του μουσείου κοσμούν παλιές φωτογραφίες από τη ζωή των ανθρώπων μιας άλλης εποχής.
Όραμα / Σκοπός / Στόχος
Σκοπός: Να κρατηθεί ζωντανή η μνήμη του τόπου μας.
Στόχος: Η διάσωση, διατήρηση και διάδοση της πολιτιστικής μας κληρονομιάς. Να συμβάλει καταλυτικά ώστε να φέρει τους νεότερους σε επαφή με το παρελθόν και τις παραδόσεις μας και την ανάδειξη του εθελοντισμού και της Αγάπης ως βασική κινητήρια δύναμη δημιουργίας και προσφοράς στο κοινωνικό σύνολο.
Εθελοντισμός = Πολιτισμός
Πολιτισμός = Εθελοντισμός
Τα μουσεία “Κέντρα Ζωής και Ζωντάνιας, κέντρα για μόρφωση, για παιδεία και ψυχαγωγία, παιδευτικά ιδρύματα με συνεχή βελτίωση και ανάπτυξη, ώστε να συμβάλουν στην ποιότητα βελτίωσης της ζωής στον πολιτιστικό τομέα”.
Αφού σύμφωνα με τα λόγια του πρωτεργάτη της επανάστασης των Μουσείων, Georges Henri Riviere,
«η επιτυχία ενός μουσείου δεν μετριέται από τον αριθμό των επισκεπτών που δέχεται, αλλά από τον αριθμό των επισκεπτών στους οποίους δίδαξε κάτι… Δεν μετριέται από την έκταση του χώρου, αλλά από την ποιότητα του χώρου τον οποίο το κοινό θα διατρέξει για να αποκομίσει ένα πραγματικό όφελος. Αυτό είναι το μουσείο…»
Κεντρικός πεζόδρομος Ηγουμενίτσας
Πάροδος Ολύμπου 6, 461 00 Ηγουμενίτσα
Τ.: +30 26650 22019, +30 26650 22780
E-mail: tospititisrenas@gmail.com